‘Goedemorgen, excursionisten.’ Met deze begroeting completeren Wouter Rennes en Henri Hooghiemstra het gezelschap Geerdinkhoffers dat afreist naar Vasse voor een bezoek aan Erve Geerdink, de naamgever van onze wijk. Het gezelschap bestaat verder uit de winnaar van de laatste puzzel in het Infobulletin, Frans de Beer en zijn partner Kees Somers, de leden van de redactie van het Infobulletin Herma Brouwer en Fia Driessen, en Ton de Wreede. Zeven deelnemers. Kan het symbolischer voor een boerderij die drie pastoors heeft voortgebracht en een katholiek kruis op het dak torst?
Na een korte tussenstop in Holten, komen we rond twaalf uur aan op de Beekzijdeweg in Vasse.
Aankomst in Vasse
Bij onze aankomst ontvangt boer Ir. Jos Hövels ons met open armen. Na de kennismaking neemt hij ons mee naar de huiskamer in het voorhuis. We positioneren ons genoeglijk rondom de open haard. Die open haard hebben Jos (geen gemeneer asjeblieft) en zijn vrouw Ria laten aanleggen, maar die heeft nooit gebrand: ‘in een goed huwelijk wordt niet gestookt’.
Ter verwelkoming schenkt Jos een Vassener Babbelaartje, een lekker likeurtje. Jos schetst kort wat van de geschiedenis van de boerderij zoals de bouw van het voorhuis in 1870 door een Utrechtse architect in opdracht van pastoor Egbert Geerdink, de toenmalig eigenaar. Op tafel in de stijlkamer ligt een boek waarin vroegere bewoners vanaf circa 1750 hebben opgeschreven wat zij de moeite waard vonden. De wanden van de kamer zijn geheel betegeld; tegels met schildpadmotief tot op lambriseringhoogte en blauwwitte tegels tot aan het plafond (zie foto). Als de gastheer ons de keus geeft tussen lunch of eerst een wandeling over het landgoed, kiezen we voor het laatste.
Wandeling over het landgoed
Het landgoed is 21 hectare groot en bestaat uit bos, grond voor het (niet meer aanwezige) vee en akkerland. En natuurlijk het bebouwde deel met de boerderij en twee schuren. Eén van de schuren is destijds gerenoveerd voor bewoning door de ouders van Ria (Hendrika Geerdink Johannink). Tegenwoordig wordt deze schuur bewoond door de broer van Ria. Over het land loopt de zeer oude beek. Die beek was er al bij de eerste vestiging van de uit Saksen gevluchte boeren. De beek die zo belangrijk was en is voor de vestiging van een boerenbedrijf. De beek staat nooit droog. Wel kan hij bij forse regenval overlopen en dan houdt de buurman geen droge voeten. Naast het huis staat ook een oude waterput. Die put doet geen dienst meer en wij speculeren over wat er bij drooglegging tevoorschijn kan komen: muntjes of een lijk? Het bos is ruim bemeten en levert hout. In 1905 voldoende om de bouw van het achterhuis te financieren. In het bos nu heeft de wind/storm zich aardig doen gelden.
De lunch
Na terugkeer van de wandeling over het inmiddels zonnige landgoed wacht ons de lunch.
Jos betoont zich een voortreffelijk gastheer. Hij heeft zelf zijn versgemaakte aspergesoep geserveerd en verwijst ons voorts naar het overvloedig buffet, uitgestald op de keukentafel. Het prachtige en weidse uitzicht door het grote keukenraam op de weiden met de koeien van de buurman maakt dat we ons graag wat langer ophouden in de keuken. De lunch kunnen we ook beschouwen als een voorproefje van wat je kunt verwachten als je gebruik maakt van het arrangement dat Jos aanbiedt onder de titel ‘eten met de boer aan tafel‘.
Jos Hövels
Jos Hövels, onze gastheer en huidig eigenaar en bewoner van Erve Geerdinkheeft gestudeerd in Wageningen en is landbouwkundig ingenieur. Hij heeft tot een paar jaar geleden veeteelt op het boerenbedrijf bedreven. De veestapel bestond uit limousinekoeien. De koeien zijn inmiddels verkocht en Jos geniet met volle teugen van zijn bestaan als pensionado. Hij is in de familie gekomendoor zijn huwelijk met Hendrika Geerdink Johannink (Ria). Helaas is zij veel
te vroeg overleden in 1998, nog voor haar vijftigste. De kleinkinderen hebben haar nauwelijks gekend en zullen zich haar niet herinneren. Om deze leegte te vullen heeft Jos een boek over haar gemaakt en in een oplage van tien exemplaren uitgegeven; alleen voor de familie.
Net als een landhuis of kasteel is zo’n landgoed niet alleen een heel bezit, maar ook een hele zorg. De continuïteit moet van één van de kinderen komen: twee zoons (Amsterdam, Hongkong) en een dochter (Utrecht). Zij hebben alle drie interesse getoond in de voortzetting van deze historische erve. Gesprekken daarover zijn gaande.
Zoals gezegd geniet Jos met volle teugen van een bedrijvig leven: hij is penningmeester van de Stichting Twentse Erven, gastheer bij ‘eten met de boer aan tafel’ en heeft een vriendin in Zuid-Afrika.
Eik of beuk
Ter versterking van de relatie tussen Geerdinkhof en zijn naamgever Erve Geerdink wil Jos de wijk graag een eik of beuk van het landgoed aanbieden voor plaatsing in de wijk. De ‘excursionisten’ zijn enthousiast over dit idee. Suggesties over een locatie doen al snel de ronde. Het lijkt ons echter goed dit plan ter verdere behandeling onder de aandacht van het bestuur te brengen; wellicht is nader overleg met het stadsdeelbestuur noodzakelijk. Mocht er nog een festiviteit plaatsvinden in het kader van het veertigjarig bestaan van Geerdinkhof dan is het planten van een eik of beuk door Jos Hövels daarvan een leuk onderdeel.
Boek
Bij het afscheid geeft Jos ons nog een boek mee: Monumenten van de gemeente Tubbergen door Max de Krijger en Henk Frons. Uiteraard zijn in dit boek ook tekst en foto’s opgenomen van Erve Geerdink. En op bladzijde 158 de passage: ‘In Amsterdam is zelfs een straat vernoemd naar deze boerderij: Geerdinkhof.’
Overigens is ook Grubbehoeve genoemd naar een oude boerderij in de gemeente Tubbergen: de hoeve van de familie Grubbe in Albergen.
